In januari 2001 had ik de gelegenheid om in de Nederlandsche Cacaofabriek in Helmond gebruik te maken van het projectatelier. De bedoeling was om de architectuur van die ruimte om te zetten in schilderijen. Op basis van macro-foto's, gemaakt van de vloer van het projectatelier, maakte ik drie grote werken in grijstinten met olieverf. Op die werken zie je geisoleerde vormen ingebed in een monochroom vlak. Juist dat contrast tussen het monochroom en de geisoleerde vorm brengt een ruimtelijke sensatie teweeg, maar ook dat de vormen de afbeelding van de vloer ontstijgen. De werken zijn een ommekeer in mijn oeuvre. Na de Helmond-periode ging ik landschaps-modellen maken van klei en later van zand waarin kleine architectonische vormen worden gerangschikt. Op basis van foto's van die modellen, ik maakte inmiddels bijna geen gebruik meer van computer-editing, schilder ik een serie kleine olieverfdoeken. In de nieuwe doeken valt een grotere mate van vrijheid op in het schilderen. Zachte vervagende vormen worden afgewisseld met witte kwaststreken.
Zichtbaar wordt een gedroomd utopia. Architectonische constellaties in een niet nader te bepalen landschap. Ingrepen in het landschap om het bewoonbaar te maken.